Już w 1496, a więc krótko przed podbojem Teneryfy przez Koronę Hiszpańską przywieziono z Krety pierwszą odmianę winorośli, słodką Malvasia. Ponieważ Teneryfa należy do najbardziej słonczecznych miejsc w Europie, powstało słodkie, mocne, 15% wino, które bardzo przypadło do gustu ówczesnym Europejczykom. Szybko wino to stało się czołowym produktem, co nie w smak było andaluzyjskim handlarzom wina, których obroty gwałtowni spadły. Istotnym jest przecież fakt, że dla Hiszpanów Kanary w tamtym okresie były tylko kolonią, co jeszcze potęgowało niechęć handlarzy i właścicieli winnic. 
Casa de Contracción y el Consejo de Indias w Sewilli skontyngentowała kanaryjski produkt. Od tego momentu można nim było handlować tylko za pośrednictwem portu w Sewilli. Po przeszło 200 latach, około 1700 skończył się złoty czas Malvasiera. Wraz z maderą i sherry dostępne stały się nowe produkty, co zmusiło Teneryfę do zmian. Doszło do wyjałowienia gleby przez nadmierną produkcję, a tym samym spadku jakości wina.
Dopiero w połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego stulecia, około 1984, wznowiono uprawę winorośli w Tacaronte na Teneryfie. Regionalni właściciele winnic zwarli szeregi i stworzyli markę wina o wspólnej nazwie „Tacaronte-Acentejo“ o klasie jakości porównywalnej z DOC. Z roku na rok z pradawnych obszarów upraw powstały nowe, w wielu regionach wysp.
W niedalekiej przeszłości kanaryjscy właściciele winnic zaczęli poddawać Tacaronter Alhondiga kontroli jakości. Przed 25 laty praktycznie nieznane, dziś kanaryjskie wina otrzymują coraz częściej największe wyróżnienia.
